Denize ağıt yaktım anlamadı denizi yaktım

   Öfkem koca bir denizi yakacak bu sefer, bu sefer alevlerimi söndüremeyecek kadar aciz kalacak sular, zaferle ayrılacağım bu oyundan ve son bulacak son bulması gerekenler.Geriye kalan koca, ıssız, sessiz bir sahil olacak, alevlerimin arasında denize güvenen bir adam göreceğim.Ama bu sefer sönmeyeceğim suyla ateşin savaşında ateşim galip gelecek. Sezai Karakoç gibi yakacağım denizin kentini, şairim o olacak söyleyeceğim dizelerini:
''Denizin kentini yaktım 
Vızıldayıp duran kafamın ortasında''

   Soğuk,ıssız, sessiz gelecek olan ölümü ben erkenden öldüreceğim, ölümün soğukluğunda üşümemek için ateşimle yok edeceğim.Öfkem bu sefer affetmeyecek.Öfkem koca bir denize mağlup gelmeyecek bu sefer yakacağım denizin kentini, içindekileri de, derken bir adam göreceğim yorgun, üzgün, pişman.Ateşim onu da yakacak, derken bir kadın göreceğim ateşle yanmış olacak.Şairim Karakoç olacak söyleyeceğim dizelerini:

''Denizin kentini yaktım 

Beni çocukluğumdan koparan 
Denizin kentini yaktım 
Bir kent kadın kabuklarından''

    Küller kalacak elimde geriye,geri dönüşü olmayan ölümü göreceğim, ölüm gelmeden önce.Kulağıma fısıltılar gelecek umursamayacağım, alevimi uçsuz bucaksız bir deniz söndüremeyecek, deniz yenik düşecek.Ben zafer kazanacağım.Külleri savuracağım etrafa bir toprak parçası olacak, alevim sönecek gözyaşlarım akacak, umursamayacağım.Geri dönüp bakmayacağım, gözyaşlarım akacak, şairimin dizelerini söyleyeceğim:

''Denizin kentini yaktım 

Miras kalmış bir alevle''

   Önce Karakoç yakmış sonra ben, geriye kalan gözyaşlarım küllerin üstüne, öyle çok akacak ki yeni bir deniz olacak, uçsuz bucaksız, dibi eskiden kalma, kalıntılarından tam kurtulamamış, daha da derinde kalsın diye daha çok akıtacağım yaşlarımı gelmemiş gelecek ölümün üstüne, gözyaşlarımla küllerinin arasında kalmış olanlar bir kez de sessizliğimin ceseti olacak.Umursamayacağım.Şair dizelerine son verecek, bense tekrarlanacak olana, bir gün gerçek ölüm gelecek, bu sefer ben gömüleceğim gözyaşlarımın arasına, şair şiirine son verecek ben gözyaşlarıma:

''Tanrıyı anarak kalbi atan
Cami sütunları boğdu
Sararmış gözyaşlarıyla
Kararmış denizin kentini''...