Yıldızlar ve Hüzün

  Yıldızlar, bir parlayıp, bir sönmeleri, büyük ve parlak olanları, küçük yıldızların hep birlikte toplanması, büyük ayı, küçük ayı... bunların nedeniyle hiç ilgilenmedim.Sadece kafamı kaldırdığımda gördüğüm manzara, içimdeki hüzün ya da mutluluk, nitekim çoğu zaman yıldızlara baktıkça hüzün hissettim, mutluluk değil, zaten mutluluk bizim şehre pek uğramazmış.
   Büyümeyi ne çok şey zannetmiştik, yaş ikili sayılarla başlayınca kendimizi büyük hissettik,üçlü sayılarla başlayanlara ve Tarancı'ya göre yolun yarısında bile değildik.
   Büyümek bizim mevsimde yalnızca hüzün çoğalmasıymış ay eylül olunca hüzün ayı derlermiş şairler, hüznü gerçekten yaşayana da yılın on iki ayı hüzün demekmiş, hüzün ayla sınırlanmazmış, ne şubat soğuğu ne nisan yağmuru ne eylül hüznü, arasında yaşanmayan martların sayısı yılın tamamına vurmuş.Kaç mevsim martı yaşamamış hüzünle büyüyenler, saymaya dahi mecali kalmamış.
    Büyümek,herkesin payına düştüğünü yaşadığı şu hayatta, yaşamak dediğine sabretmekten başka çare yokmuş,hüzün hüznün mayasıymış,bu batağa giren bir daha çıkamazmış,eyvallah
    Hayattan payımıza yaşadıklarımız düştüğünden bu yana bizde sabretmeyi öğrendik,sabrın meyveleri belki çok acı ama bir o kadar da lezzetli olmalıymış, nitekim yemeden de bilemezdik.Ama biz hayattan payımıza düşenle hep sabretmeyi öğrendik.Bu yüzden yıldızların nasıl öyle göründükleriyle ilgilenmedik, yıldızlar öyle görünmeliydi, yıldızlar hüzün vermeliydi,izleyen sabretmeliydi.Elbet vardı bununda bir sırrı, olmalıydı yoksa insan bunu kaldırazdı.
   Başımı göğe kaldırdığımda yıldızları görüyorum, hüznümün sessiz çığlığını da dalgalarla bastırıyorum, geceyi hüzünlerime örtü yapıyorum,yaşamanın olağanüstü anlamını düşünüyorum, yıldızların ardını görmeye çalışıyorum, olmuyor, sabrediyorum, yıldızların ardı boş değil biliyorum, sabrediyorum,görmek istiyorum, göremem, sabrediyorum, büyüyorum, sabrediyorum.
    İnsanlar, hüzünbazlar,yıldızlara bakanlar, ardını düşünüp düşünmeyenler, hüzün ya da mutluluk görenler, yetinmeyenler, insanlar,yıldızların ötesine inanan,inanmayanlar, herkes ötesinden umar mutluluğu,insanlar, yıldızların ötesinden medet umup saklayanlar,sabrın sükutunda huzur bulacaklar, insanlar..
    Yine de biliyorum, büyüyorum.
     Ve yumurtasından yeni çıkan bir carettayı denize uğurlarken tek bir dua ediyorum.
     ''Umarım aradığını bulur bu uçsuz bucaksız maviliklerde çünkü biz insanlar aradığımız hiçbir şeyi yıldızlara bakarak bu dünyada bulamayacağız''
      Biliyorum, yıldızların ardı boş değil, evrende hiçbir şey boşuna değil.
      Biliyorum
      Sabrediyorum.